ചിരികൾ

 ഒരിക്കൽ നിനക്കായി കരുതിവച്ച ചിരികളിൽ 

ചിലന്തി വലനെയ്തു കഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു 

കാലചക്രം  ചലിക്കുന്നു വേഗം 

ദൂരങ്ങൾ മാറ്റമില്ലാതെ തുടരുന്നു ........................

 

പ്രിയസഖി

സ്വരമായി നീയെൻ 

കരളിൽ ഈണത്തിൽ 

വരവായ് ഏതോ 

കുളിർകാറ്റുപോലെ 

താളമായി ഞാനും 

ഹൃദയത്തിൻ തന്ത്രിയിൽ 

ചേരുന്നു ചാരെ 

ഒരു പൂവിതൾ പോലെ 

വർണ്ണനമല്ലാത്ത 

കാവ്യഭാവനയിൽ

കൈകോർത്തു നടക്കാം 

നമുക്കീ വിശാലവീഥിയിൽ 

ഒരിക്കലും തീരാത്ത 

ഈ വഴിത്താരയിൽ 

ചേർന്നിരുന്നല്പം 

വിശ്രമിച്ചീടാം 

എവിടെവച്ചെങ്കിലും 

കാലിടറീടുകിൽ 

താങ്ങായിമാറാം 

മടികൂടാതെന്നും 

ഓർമ്മകൾതൻ 

തീരത്തിരുന്നു 

മധുരമാം അനുഭവങ്ങൾ 

പങ്കുവച്ചീടാം 

നാളെ ഈവഴികളിൽ 

നാം നട്ട വൃക്ഷങ്ങൾ തൻ 

തണലിലിരുന്നു 

ഉഷ്ണമകറ്റിടാം 

കാറ്റായി തീയായി 

മഴയായി തിരകളായി 

തുടർന്നിടുകവേണം 

കഴിയുവോളം ഈ ഭൂവിൽ നാം 

ഒരുവേള  കളംവിട്ടൊഴിഞ്ഞീടുകിൽ 

പുൽക്കൊടിയായി 

പിറവിയെടുത്തിടേണം 

നമുക്കൊരുമിച്ചു ചാരെ 

വർണ്ണങ്ങൾ

Austi's painting 4yrs

 ഒത്തിരിയൊന്നുമെഴുതുവാനില്ല 

എനിക്കീതാളുകളിൽ 

ചിത്രവർണങ്ങളിൽ മുഴുകുന്നു 

മൂകമെൻ മാനസം 

ഇമ്പമുള്ള ഓർമ്മകൾക്കു 

ചിറകുമുളച്ചീടുന്നില്ല 

ചിത്രശലഭങ്ങളെപോൽ 

പാറിപറന്നിടുവാൻ 

പലനിറങ്ങൾചാലിച്ച 

എൻ സ്വപ്‌നങ്ങൾ 

പീലിവിടർത്തിയാടുന്നുമില്ല 

സടകുടഞ്ഞെഴുന്നേൽക്കുന്നുമില്ല 

ഈ താളുകൾ 

ശൂന്യമായികിടന്നിടും 

ശൂന്യതയിൽ വിദൂരതയിൽ 

നോക്കി ഞാനും 

ഒരുവരിയെങ്കിലും 

എഴുതുവാനാകുമോ 

ഇനിയുമീതൂലിക 

ചലിക്കുമോ

ഒരുവേള പിന്തിരിഞ്ഞു 

നോക്കീടുകിൽ 

നഷ്ടംവന്ന അവസരങ്ങൾ 

തിരികെനേടുവാനാകുമോ 

ഒഴുകുന്നു ഞാനും 

മൂകമീനദിയിൽ 

ഒഴുക്കിനൊപ്പം 

തീരമേതെന്നറിയാതെ  

വിചിന്തനങ്ങൾ

 

Austi's Painting

ഒരു നറുനിലാവിൽ 

എൻ കൊച്ചുചില്ലുജാലകത്തിനരുകിൽ 

മന്ത്രമോതുന്ന മന്ദമാരുതനെ 

അറിയുമോ നിനക്കെൻ ഹൃദയവികാരവായ്പുകൾ 

പകർത്തുവാനാകുമോ നിനക്കെൻ 

പ്രതീക്ഷകൾതൻ മുഖചിത്രം 

ചില്ലുജാലകത്തിൽ നീ തീർക്കുന്ന 

സംഗീതവശ്യഭാവങ്ങളിൽ 

അലിഞ്ഞുചേർന്നിടുബോൾ 

വശ്യമാമോരീ നിമിഷങ്ങൾ 

എനിക്കേകിടുന്നു വിചിന്തനങ്ങളിൽ

മുഴുകീടുവാനൊരവസരം 

അവധിദിവസങ്ങൾ

 

ഒഴുകുന്നപുഴയും തിരയുന്നു 

ആഴക്കടലിൻ ശാന്തത 

ഒരു കാവ്യം പോൽ 

കാവ്യചാരുതയിൽ വെറുതെ 

തിരയുന്നു നാമും 

തിരക്കുകളിൽ നിന്നകന്നു 

പ്രശാന്തസുന്ദരമാം 

അവധിദിവസങ്ങൾ 

മൂന്നുപതിറ്റാണ്ട്

അനാഥമാക്കിയ നീതി 

മൂന്നുപതിറ്റാണ്ടുകൾ അലഞ്ഞു 

തമസ്കരിച്ചീടുവാനാവാതെ 

എന്തിനോവേണ്ടി ശൂന്യം 

നീതിദേവതയുടെ കണ്ണുകൾ മൂടുവാനാവില്ലയെന്നു 

ഉറക്കെവിളിച്ചുപറഞ്ഞുകൊണ്ട് 

തെരുവിന്റെ വീഥികളിലൂടലഞ്ഞു 

സത്യം പുരപ്പുറത്തുനിന്ന് പ്രഘോഷിക്കപ്പെടുമെന്ന

തിരുവചനവാക്യം 

ഉറക്കെ ഉരുവിട്ടുകൊണ്ടലഞ്ഞു 

സത്യത്തെ തലയ്ക്കടിച്ചു കഴുത്തുഞെരിച്ചു 

കിണറ്റിലിട്ടു രക്ഷനേടാമെന്നുമോഹിച്ച 

വ്യാമോഹികളുടെ ഇടയിലൂടലഞ്ഞു 

ശുഭ്രവസ്ത്രത്താൽ പൊതിഞ്ഞു 

കളങ്കിതമായ കൈകളാൽ തടഞ്ഞുവച്ച സത്യം 

ഗതിയില്ലാതെ അലഞ്ഞു 

ഒടുവിൽ സത്യവും നീതിയും ജയിച്ചു 

നീതിനിഷേധിക്കലിനോളം വലിയ 

അപരാധമില്ല പാരിൽ 

ഒഴിഞ്ഞതാളുകൾ

Ashi's Painting

 ഡയറിയിലെ ഒഴിഞ്ഞതാളുകൾ 

നിറച്ചീടുവാനേറെ കൊതിയുണ്ട് 

എന്തെഴുതും എവിടെ തുടങ്ങുമെന്ന ചിന്ത 

ചിലന്തിവലപോലെ നിറഞ്ഞു 

വരിഞ്ഞുമുറുക്കി നിശബ്‍ദമാക്കിടുന്നു 

എഴുതുവാനേറെയുണ്ടെങ്കിലും ഓർമയിൽ 

വഴുതിവീണുപോയിടുന്നു 

ഈ താളുകൾ ശൂന്യമായിതന്നെ കിടക്കട്ടെ 

കാരണം ശുന്യതയാണതിന്റെ സൗന്ദര്യം 

കവിതകൾ

ജനിക്കുമ്പോൾതന്നെ മൃതിയെപുൽകുന്ന
കവിതകളെഴുതുന്നതാണെന്റെ വിനോദം
ഒരിക്കലും വെളിച്ചംകാണാത്ത
കവിതയുടെയും കവിയുടെയും ഭാവം
ഏതൊരു കഥയിലെയും അപ്രസക്ത കഥാപാത്രത്തിന്റെ
ഭാവാഭിനയം പോലെ നിസ്സാരം
ഒരുകഥയിലെയും അപ്രസക്തഭാഗങ്ങൾ
തരംതിരിക്കുവാനോ ഇഴകീറിപരിശോധിക്കുവാനോ
മുതിരിലൊരാളും ഒരുനാളും
ഹൃദയംകൊണ്ടെഴുതുന്ന വരികളിൽ
മൃതിയുടെ വിരൽ പതിക്കുമ്പോൾ
എന്നിലെ കവിയും കവിതകളും
ഉടലും ഉയിരും വേർപെട്ടു
ഇരുളിൽ തപ്പിത്തടയുന്നു

വരികൾ

എഴുതുവാൻ തുടങ്ങുന്നൊരീവരികളിൽ
തുടരുവാനാഗ്രഹിക്കുന്ന പേനതൻ നിഴലുകാണാം
മുറിയാതെ മഷിതീരാതെ
ഇടയിൽ നിന്നുപോകാതെ
തുടരണം ഈ വരികൾ
ജീവിതവുമതുപോലെ..........

വാതിലുകൾ

ഒച്ചവച്ചീടല്ലേ എന്നെ ഉണർത്തല്ലേ
ഞാനുറങ്ങട്ടെ സുഖമായി
ഉറക്കമൊരു ഭാഗ്യമാണ്
ഉണർന്നിരിക്കുന്ന നേരങ്ങൾ നൽകുന്ന
അനുഭവങ്ങളെക്കാൾ
ഉറക്കം നൽകുന്ന സ്വപ്നങ്ങൾക്കാണ് ഭംഗി
കാഴ്ചകൾക്കുമപ്പുറം
യാഥാർഥ്യങ്ങൾക്കുമപ്പുറം
സ്വപ്നലോകത്തേക്കുള്ള വാതിലുകളാണ് ഉറക്കം
ഉറങ്ങാതെ എനിക്കാവാതിലുകൾ
തുറക്കുവാനാവില്ല
ഉറങ്ങണം ഉറങ്ങണം ഉറങ്ങണം

Evergreen Tree & Hawthorn Tree

Poem by Alfonsa (April 2020)














Poem by Ashling (April 2020)

ചിത്രശലഭം

ഒരു ചിത്രശലഭത്തിന്റെ ചിറകുകൾ
എത്ര സുന്ദരം
സുന്ദരമാം ചിറകുകൾവിരിച്ചു
വിണ്ണിന്റെ വിഹായസ്സിലേക്കു പറന്നുയരുമ്പോൾ
ഒരു പുഴിവായി മണ്ണിലൂടിഴഞ്ഞ കാലം
അവ വിസ്മരിച്ചിരിക്കുമോ ?

നേട്ടങ്ങൾ

 Ashi's drawing

അർത്ഥശൂന്യമായ നേട്ടങ്ങൾക്കുമപ്പുറെ
ബുദ്ധിശൂന്യനായിയിരിക്കുന്ന മനുഷ്യൻ
ബുദ്ധിജീവിയെപോൽ കരുക്കൾനീക്കുന്നു
കാലാൾപ്പടയാൽ മരിക്കുമെന്നറിയാതെ

സൂരജ്

ശാന്തതയിൽഒരുനിമിഷമിരിക്കുമ്പോൾ
വിസ്മയമെന്നെ പുണരുന്നു
നിത്യതയിലാഴ്ന്നുപോയൊരാ ശബ്ദം
കാതുകളിൽ വന്നു മുഴങ്ങുന്നപോലെ
എവിടെയായിരുന്നു നീയിത്രനാൾ
എന്നൊരു ചോദ്യവും
അർത്ഥംവച്ചുള്ള ചെറുപുഞ്ചിരിയുമായി
നടന്നടുക്കുന്ന സൂരജ്
രക്ഷനല്കുവാനായി യജ്ഞജിച്ച ഞങ്ങളെ
അതിശയിപ്പിക്കുംവിധം എഴുന്നേറ്റുനടന്നവൻ
ആരുമറിയാതെ ആരും തുണയ്ക്കില്ലാതെ
സ്നേഹിതരറിയാതെ പടികടന്നു പോയി
വിസ്‌മൃതിയിലാഴുംവിധം
കാലങ്ങൾ കൊഴിഞ്ഞുപോയിരിക്കുന്നു
സൂരജ് നിങ്ങൾ ഞങ്ങൾക്കാരായിരുന്നു
താളുകൾ മറിക്കുമ്പോൾ കൊഴിയുന്നോരധ്യായം 

മഴ

മഴപെയ്യുന്നുണ്ട് 

മണ്ണിൽ ലയിക്കുന്ന മഴത്തുള്ളികൾ 

മനസ്സിൽ ഈർപ്പമായി അവശേഷിക്കുന്നു 

കുതിർന്നു കലരുന്നു ജീവനാളങ്ങളിൽ