വർണ്ണങ്ങൾ

 ഒത്തിരിയൊന്നുമെഴുതുവാനില്ല 

എനിക്കീതാളുകളിൽ 

ചിത്രവർണങ്ങളിൽ മുഴുകുന്നു 

മൂകമെൻ മാനസം 

ഇമ്പമുള്ള ഓർമ്മകൾക്കു 

ചിറകുമുളച്ചീടുന്നില്ല 

ചിത്രശലഭങ്ങളെപോൽ 

പാറിപറന്നിടുവാൻ 

പലനിറങ്ങൾചാലിച്ച 

എൻ സ്വപ്‌നങ്ങൾ 

പീലിവിടർത്തിയാടുന്നുമില്ല 

സടകുടഞ്ഞെഴുന്നേൽക്കുന്നുമില്ല 

ഈ താളുകൾ 

ശൂന്യമായികിടന്നിടും 

ശൂന്യതയിൽ വിദൂരതയിൽ 

നോക്കി ഞാനും 

ഒരുവരിയെങ്കിലും 

എഴുതുവാനാകുമോ 

ഇനിയുമീതൂലിക 

ചലിക്കുമോ

ഒരുവേള പിന്തിരിഞ്ഞു 

നോക്കീടുകിൽ 

നഷ്ടംവന്ന അവസരങ്ങൾ 

തിരികെനേടുവാനാകുമോ 

ഒഴുകുന്നു ഞാനും 

മൂകമീനദിയിൽ 

ഒഴുക്കിനൊപ്പം 

തീരമേതെന്നറിയാതെ  

വിചിന്തനങ്ങൾ

 ഒരു നറുനിലാവിൽ 

എൻ കൊച്ചുചില്ലുജാലകത്തിനരുകിൽ 

മന്ത്രമോതുന്ന മന്ദമാരുതനെ 

അറിയുമോ നിനക്കെൻ ഹൃദയവികാരവായ്പുകൾ 

പകർത്തുവാനാകുമോ നിനക്കെൻ 

പ്രതീക്ഷകൾതൻ മുഖചിത്രം 

ചില്ലുജാലകത്തിൽ നീ തീർക്കുന്ന 

സംഗീതവശ്യഭാവങ്ങളിൽ 

അലിഞ്ഞുചേർന്നിടുബോൾ 

വശ്യമാമോരീ നിമിഷങ്ങൾ 

എനിക്കേകിടുന്നു വിചിന്തനങ്ങളിൽ

മുഴുകീടുവാനൊരവസരം 

അവധിദിവസങ്ങൾ

 

ഒഴുകുന്നപുഴയും തിരയുന്നു 

ആഴക്കടലിൻ ശാന്തത 

ഒരു കാവ്യം പോൽ 

കാവ്യചാരുതയിൽ വെറുതെ 

തിരയുന്നു നാമും 

തിരക്കുകളിൽ നിന്നകന്നു 

പ്രശാന്തസുന്ദരമാം 

അവധിദിവസങ്ങൾ 

മൂന്നുപതിറ്റാണ്ട്

അനാഥമാക്കിയ നീതി 

മൂന്നുപതിറ്റാണ്ടുകൾ അലഞ്ഞു 

തമസ്കരിച്ചീടുവാനാവാതെ 

എന്തിനോവേണ്ടി ശൂന്യം 

നീതിദേവതയുടെ കണ്ണുകൾ മൂടുവാനാവില്ലയെന്നു 

ഉറക്കെവിളിച്ചുപറഞ്ഞുകൊണ്ട് 

തെരുവിന്റെ വീഥികളിലൂടലഞ്ഞു 

സത്യം പുരപ്പുറത്തുനിന്ന് പ്രഘോഷിക്കപ്പെടുമെന്ന

തിരുവചനവാക്യം 

ഉറക്കെ ഉരുവിട്ടുകൊണ്ടലഞ്ഞു 

സത്യത്തെ തലയ്ക്കടിച്ചു കഴുത്തുഞെരിച്ചു 

കിണറ്റിലിട്ടു രക്ഷനേടാമെന്നുമോഹിച്ച 

വ്യാമോഹികളുടെ ഇടയിലൂടലഞ്ഞു 

ശുഭ്രവസ്ത്രത്താൽ പൊതിഞ്ഞു 

കളങ്കിതമായ കൈകളാൽ തടഞ്ഞുവച്ച സത്യം 

ഗതിയില്ലാതെ അലഞ്ഞു 

ഒടുവിൽ സത്യവും നീതിയും ജയിച്ചു 

നീതിനിഷേധിക്കലിനോളം വലിയ 

അപരാധമില്ല പാരിൽ 

ഒഴിഞ്ഞതാളുകൾ

 ഡയറിയിലെ ഒഴിഞ്ഞതാളുകൾ 

നിറച്ചീടുവാനേറെ കൊതിയുണ്ട് 

എന്തെഴുതും എവിടെ തുടങ്ങുമെന്ന ചിന്ത 

ചിലന്തിവലപോലെ നിറഞ്ഞു 

വരിഞ്ഞുമുറുക്കി നിശബ്‍ദമാക്കിടുന്നു 

എഴുതുവാനേറെയുണ്ടെങ്കിലും ഓർമയിൽ 

വഴുതിവീണുപോയിടുന്നു 

ഈ താളുകൾ ശൂന്യമായിതന്നെ കിടക്കട്ടെ 

കാരണം ശുന്യതയാണതിന്റെ സൗന്ദര്യം 

കവിതകൾ

ജനിക്കുമ്പോൾതന്നെ മൃതിയെപുൽകുന്ന
കവിതകളെഴുതുന്നതാണെന്റെ വിനോദം
ഒരിക്കലും വെളിച്ചംകാണാത്ത
കവിതയുടെയും കവിയുടെയും ഭാവം
ഏതൊരു കഥയിലെയും അപ്രസക്ത കഥാപാത്രത്തിന്റെ
ഭാവാഭിനയം പോലെ നിസ്സാരം
ഒരുകഥയിലെയും അപ്രസക്തഭാഗങ്ങൾ
തരംതിരിക്കുവാനോ ഇഴകീറിപരിശോധിക്കുവാനോ
മുതിരിലൊരാളും ഒരുനാളും
ഹൃദയംകൊണ്ടെഴുതുന്ന വരികളിൽ
മൃതിയുടെ വിരൽ പതിക്കുമ്പോൾ
എന്നിലെ കവിയും കവിതകളും
ഉടലും ഉയിരും വേർപെട്ടു
ഇരുളിൽ തപ്പിത്തടയുന്നു

വരികൾ

എഴുതുവാൻ തുടങ്ങുന്നൊരീവരികളിൽ
തുടരുവാനാഗ്രഹിക്കുന്ന പേനതൻ നിഴലുകാണാം
മുറിയാതെ മഷിതീരാതെ
ഇടയിൽ നിന്നുപോകാതെ
തുടരണം ഈ വരികൾ
ജീവിതവുമതുപോലെ..........

വാതിലുകൾ

ഒച്ചവച്ചീടല്ലേ എന്നെ ഉണർത്തല്ലേ
ഞാനുറങ്ങട്ടെ സുഖമായി
ഉറക്കമൊരു ഭാഗ്യമാണ്
ഉണർന്നിരിക്കുന്ന നേരങ്ങൾ നൽകുന്ന
അനുഭവങ്ങളെക്കാൾ
ഉറക്കം നൽകുന്ന സ്വപ്നങ്ങൾക്കാണ് ഭംഗി
കാഴ്ചകൾക്കുമപ്പുറം
യാഥാർഥ്യങ്ങൾക്കുമപ്പുറം
സ്വപ്നലോകത്തേക്കുള്ള വാതിലുകളാണ് ഉറക്കം
ഉറങ്ങാതെ എനിക്കാവാതിലുകൾ
തുറക്കുവാനാവില്ല
ഉറങ്ങണം ഉറങ്ങണം ഉറങ്ങണം

Evergreen Tree & Hawthorn Tree

Poem by Alfonsa (April 2020)














Poem by Ashling (April 2020)

ചിത്രശലഭം

ഒരു ചിത്രശലഭത്തിന്റെ ചിറകുകൾ
എത്ര സുന്ദരം
സുന്ദരമാം ചിറകുകൾവിരിച്ചു
വിണ്ണിന്റെ വിഹായസ്സിലേക്കു പറന്നുയരുമ്പോൾ
ഒരു പുഴിവായി മണ്ണിലൂടിഴഞ്ഞ കാലം
അവ വിസ്മരിച്ചിരിക്കുമോ ?

നേട്ടങ്ങൾ

അർത്ഥശൂന്യമായ നേട്ടങ്ങൾക്കുമപ്പുറെ
ബുദ്ധിശൂന്യനായിയിരിക്കുന്ന മനുഷ്യൻ
ബുദ്ധിജീവിയെപോൽ കരുക്കൾനീക്കുന്നു
കാലാൾപ്പടയാൽ മരിക്കുമെന്നറിയാതെ

സൂരജ്

ശാന്തതയിൽഒരുനിമിഷമിരിക്കുമ്പോൾ
വിസ്മയമെന്നെ പുണരുന്നു
നിത്യതയിലാഴ്ന്നുപോയൊരാ ശബ്ദം
കാതുകളിൽ വന്നു മുഴങ്ങുന്നപോലെ
എവിടെയായിരുന്നു നീയിത്രനാൾ
എന്നൊരു ചോദ്യവും
അർത്ഥംവച്ചുള്ള ചെറുപുഞ്ചിരിയുമായി
നടന്നടുക്കുന്ന സൂരജ്
രക്ഷനല്കുവാനായി യജ്ഞജിച്ച ഞങ്ങളെ
അതിശയിപ്പിക്കുംവിധം എഴുന്നേറ്റുനടന്നവൻ
ആരുമറിയാതെ ആരും തുണയ്ക്കില്ലാതെ
സ്നേഹിതരറിയാതെ പടികടന്നു പോയി
വിസ്‌മൃതിയിലാഴുംവിധം
കാലങ്ങൾ കൊഴിഞ്ഞുപോയിരിക്കുന്നു
സൂരജ് നിങ്ങൾ ഞങ്ങൾക്കാരായിരുന്നു
താളുകൾ മറിക്കുമ്പോൾ കൊഴിയുന്നോരധ്യായം 

മഴ

മഴപെയ്യുന്നുണ്ട് 

മണ്ണിൽ ലയിക്കുന്ന മഴത്തുള്ളികൾ 

മനസ്സിൽ ഈർപ്പമായി അവശേഷിക്കുന്നു 

കുതിർന്നു കലരുന്നു ജീവനാളങ്ങളിൽ 

ഓർമ്മ

ഓർമപ്പെടുത്തുന്നു
ഓർമ്മകളിലൂടെ നടന്നടുക്കുന്ന കാല്പാടുകൾ
ഓർത്തിരിക്കുന്ന കാഴ്ച്ചകൾ
ഓർമ്മയിലില്ലാത്ത കാൽപ്പാടുകളെ
ഭയപ്പെടുന്നു

ലോക്ക്ഡൗൺ ചിന്തകൾ

നശ്വരമീമനുഷ്യനിർമിത ലോകം
ഒരു വേള നിശ്ചലമാവുകിലും
വീണു നിശ്ചലമാവില്ല പ്രകൃതി
ചുറ്റും ചിറകടിച്ചുപറന്നിടും പക്ഷികൾ
തളിർനാമ്പിടും വൃക്ഷലതാതികൾ
കാലചക്രത്തിനനുസരണം പൂക്കളും
കായ്കനികളും പിറന്നിടും
ശബ്ദമുകിരിതമാം മനുഷ്യനിർമിത-
കോലാഹലങ്ങൾക്കു അവധി നൽകുകിൽ
പ്രകൃതിയുടെ വശ്യമനോഹരചാരുത ദർശിച്ചിടാം
ചേതനകണ്ടാശ്ചര്യമൂറിടാം
ഒരുപക്ഷെ മനുഷ്യകുലമിവിടെ-
അന്യമായിതീർന്നിടുകിൽ
യാതൊരു പരാതിയും പരിഭവവും
അതിലധികമായി ഒരനുകമ്പയും കൂടാതെ
നഷ്ടമായവയെല്ലാം വീണ്ടെടുക്കുകതന്നെ ചെയ്യും പ്രകൃതി